सोहमव्योम, विजय देशमुख , विदेश, अदिती, अरूंधती, महेश आणि गोळे काका प्रतिसादाबद्दल सर्वांचे मनःपुर्वक आभार !!

विजयजी, तुम्ही लिहील्याप्रमाणे मला ही हिरो चे पेन ४० रू. ला मिळायचे हे आठवते आहे. आणि आम्ही निफ म्हणायचो, निब किंवा निप नाही.. तो अपभ्रंश असावा.
इथल्या विद्यापीठात सगळे पेंसिलिच वापरतात हे वाचून गम्मत वाटली.. इथल्या म्हणजे कुठल्या विद्यापीठात ?

विदेश, लेखनप्रपंच चालूच आहे की.. फक्त कागदावर नाही..

अदिती, पार्कर चं पेन मला ही आठवलं.. माझ्या आजोबांकडे ते होतं आणि त्याला हात लावायला क्वचितच मिळाल्यामुळे असेल कदाचित पण मला हीरोच जास्तं आवडायचं ...

अरूंधती, मला ही बॉलपेन मुळे बोटाला पडलेले घट्टे आठवले आणि शाईचे डाग ही.. मजा वाटली. माझ्या वर्गात एक मुलगी होती .. पहिल्या पाचात असायची खेळायला पण यायची नाही शिवाय ती नेहमी खोटेच सांगायची की काही अभ्यास झाला नाही गं माझा.. पण घरी मात्र रट्टा मारायची अभ्यासाचा.. कारण तिचे हात शाईने इतके रंगायचे की सगळे सहज ओळखायचे की तिने वह्याच्या वह्या लिहून काढल्याइतका अभ्यास केलेला आहे  ..

महेश, तुम्ही उल्लेखलेले पुण्यातील वसंत टॉकीज शेजारी 'काळे पेन्स'  चे दुकान माझ्या नवर्याला आठवले.. त्यामुळे तो एकदमच खुष झाला.. मला काही आठवत नाही .. पेंद्या पेंद्या असं मात्र आम्हीही चिडवायचो..

गोळे काका, तुम्ही म्हणता तसले एच. एम. टी  घड्याळ माझ्या बाबांनीही त्याच सुमारास घेतलं होतं.. ते उजव्या हातावर नेहमी बांधायचे.. इतके घट्ट की त्यांच्या हातावर तिथे एक वळ तयार झाला होता