दादामुनींच्या पढंतीसहच्या अध्ध्यात्रितालाच्या एकल-तबलावादनाने सुरवात.. त्यातली दादामुनींनी स्वत: म्हटलेली परणही सुंदर! स्वत: पंचमदांनी आब्बाजी-अल्लारखांकडे तबल्याची उत्तम तालीम घेतली होती..
पिया बावरी... अगदी मन्सूरअण्णांच्या नटबिहागच्या 'झन झन पायल बाजे' ची आठवण व्हावी असा मुखडा.. गायकीच्या दृष्टीने पाहता ही मध्यलय त्रितालातील एक अत्यंत तैय्यारीनिशी गायलेली बंदिशच म्हणता येईल! आणि ही हिंमत आशाताईच करू जाणेत.. हे अत्यंत अवघड गाणे पेलणे हे येरागबाळ्याचे काम नोहे!
सुरेल जादुई आवाज, सहजसुंदर तान, मुरक्याऱ्हरकती, नखरा-नजाकत, सरगम! आशाताईंच्या गाण्यात लीलया आढळणाऱ्या या साऱ्या गोष्टी. आणि या सगळ्याचा वापर पंचमदांनी या गाण्यात अगदी पुरेपूर करून घेतलाय!
'डार डार पिया फुलोंकी चादर बुनी
फुलोकी चादर रंगोंकी झालर बुनी.. '
पहिल्या ओळीच्यानंतर 'फुलोंकी चादर.. ' ला दिलेली रेम'पम'म' ही सुखद, आश्चर्यकारक ट्रीटमेंट आणि त्यानंतर तार षडजाला स्पर्श करून येणारं एक छान आरोही-अवरोही वळण! पंचमदांची प्रतिभाच और!
पंचमदा, आशाताई, स्वप्नसुंदरी रेखा, हृषिदा आणि दादामुनींना सलाम...!
-तात्या अभ्यंकर
