मी कोणत्याही गर्तेत वगैरे सापडलेलो नाही. त्या गर्तेतून बाहेर पडण्यासाठी निराकार धरावयाचा असा माझा काहीही हेतू नाही. तुम्हाला निराकार धरायचा होता म्हणून तुम्ही तो धरला. त्यासाठी आकार सोडायला पाहिजे होता म्हणून सोडलात. तुमचा तो मार्ग होता तो तुम्ही निवडला. तुमचे हे स्वातंत्र्य मी मान्य केले.

मी खूप दुःखी आहे किंवा गर्तेत सापडलो आहे व त्यातून बाहेर पडण्यासाठी मी नामस्मरण करत आहे असे मी कधीही म्हटलेले नाही. मी निराकार मिळविण्यासाठी प्रयत्न करत आहे असेही कधीही म्हटलेले नाही. माझे सगळे ठीक चाललेले आहे व हे चाललेले असताना नामस्मरण करण्यात आनंद वाटतो म्हणून मी नामस्मरण करतो इतकेच. आकारात (सगुणात) राहून नामस्मरण करत राहा.  तो निराकार आपोआप मिळतो असे जर नामस्मरण करणारे सर्व संत सांगत असतील तर मी त्या मार्गाने का बरे जाऊ नये. संत सांगतात त्याप्रमाणे जर तो  निराकार मला अनायासे व सहज मिळत असेल तर तो मिळविण्यासाठी मला तुमच्या सारखी धडपड करण्याची काय बरे जरुरी आहे. मला ताबडतोब निराकार दिसला पाहिजे यासाठी तुम्ही का बरे धडपड करत आहात?  मी माझ्या पद्धतीने निराकार मिळवणार आहे हे समजल्यावर माझे हे स्वातंत्र्य मान्य करून त्यासाठी मला शुभेच्छा देऊन हा विषय संपवावा असे तुम्हाला का बरे वाटत नाही आहे.  मी परत एकदा स्पष्ट करतो की मला निराकार मिळविण्याची अजिबात घाई झालेली नाही व तो जेव्हा अनायासे मिळेल तो पर्यंत माझी थांबायची तयारी आहे.

मी तुमच्यावर तसे तुमच्या विवेचनावर तसेच तुम्हाला निराकार समजलाय ह्यावर पूर्ण विश्वास ठेवत आहे. कारण अविश्वास ठेवण्यासाठी मला काही कारणच सापडले नाही आहे. माझा हाच स्वभाव किंवा माझी हीच धारणा मला नामस्मरण करणाऱ्या संताच्या वचनावर दृठ श्रद्धा ठेवायला मदत करत आहे. बाकी काही नाही. माझे एवढेच म्हणणे आहे की मला मी निवडलेल्या मार्गाने निराकार मिळावा. त्याला तुमची काहीच हरकत नसावी. तसेच तुमच्याच पद्धतीने मी निराकार मिळवला पाहिजे व तोही ताबडतोब व आताच असा तुमचा आग्रह नसावा.