अतिशय कमी शब्दांत प्रसंग मस्त खुलला आहे.आतां ध्येय नक्की झालें. ८० नंतर भरपूर डोंगर चढायचे आणि सुखरूप उतरल्यावर ते क्षण साजरे करायचे.सुधीर कांदळकर