तमिळनाडूत तमिळ भाषेत सगळे ज्ञान देणे सुरू झालेय (होतेय). मग महाराष्ट्रात का नाही ?

त्यात रोजच्या वापरातले शब्द वापरले तर ते समजायला अधिक सोपे जाईल, मग ते शब्द कोणत्याही भाषेतील असो. त्या शब्दांना आपल्या लिपीत लिहून त्यांना आपलेसे केले पाहिजे, म्हणजे भाषा अधिक जवळची वाटेल आणि सोपीही.

मनोगतावरच आधी कुठेतरी वाचलंय, पूर्वी ब्रिटनमध्ये म्हणे फ्रेंच भाषा राज्यभाषा होती, नंतर कोण्या एका राजाने फर्मान काढून तत्कालीन ज्ञान इंग्रजीत आणायला लावलं. मग आता हे आपल्याला शक्य का नाही ? जसं विश्राम म्हणतात, तसं ज्ञान इंग्रजीत घ्यावं (जे आपण घेतलंय) आणि त्याला मातृभाषेत (राजभाषेत) द्यावं. मला वाटते, घेण्याची प्रक्रिया गेली २०० हून अधिक वर्ष चालूच आहे, आता देण्याची वेळ आली आहे.

अवांतर :- इथे कोरियात कित्येक इंग्रजी पुस्तकांचं (अभ्यासाशी निगडित आणि कथा-कादंबऱ्याही) कोरियन भाषेत भाषांतर झालेलं आहे, आणी ते अधिक आवडिने वाचल्याही जातं.