"आपण गमावलेला आनंद दुसऱ्याला मिळवून देणं नि त्यात आनंद मानणं" ही मध्यवर्ती कल्पना घेऊन अनेक कथा लिहिल्या गेल्या आहेत. त्या प्रकारातली ही कथा आहे. कथेत कुठल्याही लक्षात येण्यासारख्या त्रुटी नाहीत पण थोडं खोलात गेल्यास काही गोष्टी (मला तरी) थोड्या खटकतात.
१) दुसऱ्या नि पाचव्या परिच्छेदात 'तो' माणूस उमद्या व्यक्तिमत्वाचा होता असं म्हंटलं आहे. तर नंतरच्या म्हणजे सहाव्या परिच्छेदात 'मी त्याच्या चेहऱ्याकडे कधीच पाह्यलं नाही' असं म्हंटलं आहे. ही म्हंटलं तर विसंगती आहे. शिवाय हा माणूस शोफर ड्रिव्हन लान्सरमधून जातो हे पाह्यल्यावरही सहा महिन्यांनंतर ओळखण्याइतका लक्षात राहात नाही हे काहीसं न पटण्यासारखं आहे.
२) अनिकेत स्वतःच्या अपघाताविषयी सांगतो त्या परिच्छेदात शेवटचं वाक्य आहे, "ओंजळीत चेहरा लपवून ......... ". स्वतःविषयी सांगताना, 'ओंजळीत चेहरा लपवून' हा शब्दप्रयोग कोणी वापरण्याची शक्यता किती आहे?
काही सूचना
१) लिखाण बोली भाषेत करावं. त्यात अनुच्चारित अनुस्वार असतात. तसंच तृतीयेच्या 'ने' प्रत्ययाऐवजी एकवचनासाठीही सर्रास 'नी' वापरला जातो, 'आणि'च्या ऐवजी बोलताना बहुतेक वेळा 'नी' वापरला जातो.
२) लिखाण बंद करू नये.
चूक भूल द्यावी घ्यावी.