"संग्रहणीय" हा शब्द नुकताच मी वापरलेला आहे.  वापराच्या ठिकाणी (तिथे सदस्यनाम : "धनंजय") श्री. विनायक यांनी नोंदवलेल्या याच मतावर विस्तृत चर्चा केलेली आहे.

-अनीय हा प्रत्यय मराठीत उपलब्ध आहे. प्रत्ययांत शब्द वापरण्यासाठी मराठी-स्व-भाषकाला शब्दकोशाची गरज कधीच नसते.

माझ्या प्रत्यय-वापराच्या लकबींमध्ये फारतर माझ्या घरगुती बोलीचा परिणाम असेल, परंतु माझी घरगुती बोली हिंदी प्रभावाच्या प्रदेशातली नाही.

"संग्रहणी" हा रोग कोठ्यात होणाऱ्या मलसंग्रहाच्या संदर्भात वापरला जातो. कधीतरी कुठेतरी मलाचा संग्रह होतो, म्हणून "संग्रह" शब्द आणि त्यास प्रत्यय लावून होणारे सर्व उपशब्द अस्वच्छ होत नाहीत.

वर श्री.अद्वैतुल्लाखान म्हणतात की हा शब्द मराठीत नाही. मराठीत उपलब्ध प्रत्यय मराठीमध्ये उपलब्ध अर्थांनी वापरून बनलेला शब्द मराठी नाही, याबाबत ते कुठला ठोकताळा वापरतात, ते मला समजलेले नाही.  श्री. मिलिंद फणसे यांनी केलेली सांत्वना "हे असे चालायचेच" मानून घेण्याशिवाय गत्यंतर नाही.

श्री. अद्वैतुल्लाखान निर्देश करतात की "संग्रहणी" शब्दाच्या विटाळामुळे "संग्रहणीय" शब्द हिंदीतही वापरू नये. ते संस्कृतात "संग्रहणी" शब्द आहे, त्यामुळे त्याचा विटाळ सर्व संस्कृतोद्भव भाषांना होतो, असे मानतात. आता "संग्रहणीय" हा शब्द विना-विटाळ मुळात संस्कृतातच सापडतो. मोनिएर-विल्यम्सच्या शब्दकोशात त्यांना "संग्रहणीय"तो सापडेल. या शब्दाचा विटाळ संस्कृतातच धुवून पावन झालेला आहे. हिंदी किंवा मराठी भाषकांनी मलमूत्राचा किंवा रोगाचा बाऊ न-करताअ हा शब्द वापरण्यास हरकत नाही.

मुळात बघता "संग्रहणी" शब्दातला अस्वच्छ भाग होता तो "संग्रह" नव्हे, की "णी" नव्हे. तर अध्याहृत असलेला "मल"संग्रहणी मधील "मल" अस्वच्छ होता. संस्कृतातही "संग्रहणीय" या शब्दात "मल" कधी अध्याहृत नव्हताच. "संग्रहणीय" शब्द संस्कृतात घाणेरडा नाही, हिंदीत घाणेरडा नाही, की मराठीत घाणेरडा नाही. संस्कृत स्वभाषा नसलेल्या व्यक्तीने संस्कृत शब्दकोशात बघून खात्री करून तो शब्द संस्कृतात वापरावा, हिंदीभाषकाने हिंदीमधील लोकव्यवहार स्मरून तो शब्द वापरावा, आणि मराठी भाषकाने मराठी प्रत्ययांबद्दल आपला आत्मविश्वास न-गमावता तो शब्द वापरावा.

एखादे वात्रट मूल "संग्रहणीय" मधील शेवटचे अक्षर खोडून रोगाची आठवण करून देईलही. पण वात्रट मुलांच्या कल्पकतेला घाबरून चांगले शब्द गमावता कामा नये.