कविधावि कधी ऐकला नव्हता. हा शब्द रूढ आहे की नाही ते माहीत नाही, पण यदाकदाचित नसला तरी सार्थ आहे, चालून जावा.
वरच्या प्रतिसादात आलेला शब्द : 'कृत्य' हे नाम आहे, विशेषण नाही. तिथे कार्य असा शब्द द्यायला हवा होता.
संस्कृतमध्ये धातूला य, तव्य आणि णीय हे प्रत्यय लागून कार्य, कर्तव्य, आणि करणीय असली रूपे बनतात. संस्कृतमध्ये ही तीनही रूपे समान अर्थाची असली तरी मराठीत त्यांचा वापर वेगवेगळ्या अर्थाने होत असू शकतो. हिंदीत किंवा तेलुगूत संस्कृत शब्द ज्या अर्थांनी उपयोगात आणले जातात, त्या अनेक अर्थांपैकी एखाद दुसऱ्या अर्थाचाच मराठीने स्वीकार केलेला असू शकतो.
नेहमीचे ठळक उदाहरणे सांगायची झाली तर दर्शक आणि शिक्षा हे दोन शब्द. संस्कृत/हिंदीत काहीही असले, तरी मराठीत दर्शक म्हणजे दाखवणारा आणि दाखवणाराच, पाहणारा नाही! शिक्षा म्हणजे सजा; दंड म्हणजे दांडू नाही, तर आर्थिक शिक्षा.
असली उदाहरणे माहीत असताना संग्रहणीय मराठीत वापरणे चूक आहे. या शब्दाचा हिंदीत काहीही अर्थ होत असला तरी मराठीत तो शब्द अर्थहीन आहे.
हिंदीत मेलेल्या माणसाच्या नावाआधी, किंवा पदनामाआधी स्वर्गीय लावतात. मराठीत फक्त अप्सरा स्वर्गीय असतात, किंवा फारतर संगीतासारखी कला किंवा एखादे निसर्गदृष्य! माणूस कधीही नसतो.
संस्कृत शब्दाचे मराठी भाषेत जे अर्थ स्वीकृत आहेत त्याच अर्थाने ते शब्द वापरले पाहिजेत. नाहीतर, "आपला मुलगा नापास झाला म्हणून मला फार शोक झाला आणि खूप पीडा झाली", असली मुक्ताफळे तोंडातून बाहेर पडतील.--अद्वैतुल्लाखान