भांग तुमची रॅम मेमरी संपूर्ण उडवून टाकते. हा जवळजवळ अल्झायमर सारखा अनुभव असतो; तुम्हाला ते कळत असतं पण इलाज नसतो!

एकदा आम्ही चार मित्रांनी हा प्रयोग करायचं ठरवलं, भांग एकदम कडक झाली होती आणि आमच्यातल्या एकाला ती नेमकी चढली. तो एकच वाक्य पुन्हापुन्हा म्हणायला लागला; तो असा काही इकडून तिकडून समेवर यायचा की दिग्गज गायकानी देखील एकत रहावं. जेव्हा परिस्थिती हाताबाहेर जायला लागली तेव्हा आम्ही त्याला झोपवायचा प्रयत्न केला तर भर दुपारी त्यानी मच्छरदाणी लावण्याचा आग्रह धरला.

मच्छरदाणी लावण्याचा  अवर्णनीय कार्यक्रम तासभर चालू होता. तो एक टोक लावायचा, दुसरं लावायचा की मग पहिलं काढायचा आणि मग परत दुसरं काढायचा आणि मग परत पहिलं लावायचा! प्रत्येक अयशस्वी प्रयत्ना नंतर "कायकू मारी झक और हमने पी भांग!" हा डायलॉग असा काही म्हणायचा की आम्हाला दरवेळी उत्सुकता वाटत रहायची. मधनं मधनं खांबाला अशी काही मिठी मारायचा की आपण खुद्द श्रीक्षेत्र गांडगांपूरलाच आलोत की काय वटायचं!

यावर उतारा म्हणून गोड खात राहणं आणि भांग केव्हा उतरते याची वाट पाहणं याशिवाय आपल्या हातात काही नसतं.

संजय