दक्षिणी भारतातील चारही भाषांच्या लिप्यांत ऱ्हस्व-दीर्घ एकार आणि ऱ्हस्व-दीर्घ ओकार लिहिण्यासाठी स्वतंत्र स्वरचिन्हे आहेत.&nbsp; मराठीत असली चिन्हे नसली तर तसले उच्चार आहेत. <br />केर( उच्चार केऽर्), परंतु केरात(उच्चार के्रात्), तसेच बोर(उच्चार बोऽर्) आणि बोराने(उच्चार बो्राने).&nbsp; इतकेच काय पण आराम या शब्दाचा उच्चार आराऽम् असा होतो. म्हणजे &nbsp;'रा'तल्या आकारापेक्षा 'आ'तल्या आकाराचा उच्चार आखूड आहे.<br />ही ऱ्हस्व-दीर्घ चिन्हे लिहिण्यासाठी मनोगतावर नसली तरी अन्य देवनागरी कळफलकांवर स्वतंत्र सोय असते. ती वापरून 'क'ची अठराखडी अशी होईल. : क का कॅ कॉ कि की कृ कॄ कॢ कॣ क+उलटी मात्रा, के कै का+उलटी मात्रा, को&nbsp;कौ कं कः .<br />इंग्रजीत तर,&nbsp;COT(कॉट्) आणि CAUGHT(कॉऽट्) यांत अनुक्रमे ऱ्हस्व-दीर्घ ऑ आहेत. सिंहली लिपीत असले ऱ्हस्व-दीर्घ ऍ-ऑ&nbsp; लिहिण्यासाठी स्वतंत्र चिन्हे असल्याचे पूर्वी वाचले होते.