तोड नाही या कवितेला... फारच छान... शब्द कटयारीसारखे काळजाला चिरून गेले...
द्या मला फाशी उद्याला वेदना सोसेन मी प्रीत धागे काचण्याचे दु:ख मोठे भोगले
जाहला मृत्यू जसा, मज पारसी दीक्षा दिली जाळले, पुरले न मजला प्रेत सूर्या वाढले