भारतीय समाजात इंग्रजांची संस्कृती झिरपण्याआधी हा दृष्टीकोन नव्हता/ नसावा.
उदाहरण १)
आईवडीलांना जेंव्हा एकच अपत्य असते. तेंव्हा त्याला त्या दोघांकडून पुरेसे लक्श मिळते, पुरेसा वेळ मिळतो. तेंव्हा त्या मुलाचे वागणे वेगळे असते. पण जेंव्हा त्या कुटुंबात दुसरे मुल येते. तेंव्हा प्रेमात विभागणी झाल्यावर थोरले मुल बिथरते. आई-वडिलांचे पुरेसे लक्श मिळत नसल्यामुळे तो आईचे वा वडिलांचे लक्श वेधून घेण्यासाठी व धाकल्या भावंडापासून त्यां दोघांचे लक्श दूर करण्यासाठी काहिसे विचित्र वागू लागते, त्या वागण्याला आवरण्यासाठी इंग्रजी संस्कृती आपल्यात झिरपली नसताना/ नसलेल्या पालकांकडून थोरल्या भावंडाला एकतर मार तरी दिला जाईल किंवा त्याला धाकल्या भावंडाबाबत आपूलकी निर्माण होईल अशी उदाहरणे दिली जातील, धाकल्याशी बोलताना थोरल्या भावंडाचा'दादा'/'ताई'ला हाक मार' असे म्हणून थोरल्याला काहिसा मान मिळेल असे पाहिले जाईल. पण जिथे इंग्रजी संस्कृती झिरपली जाते तिथे तेंव्हा, थोरल्या भावंडाला त्याचे लक्शवेधी वर्तन दूर करण्यासाठी थेट आदेश देत, 'तू इतका/इतकी पझेसिव होवू नकोस. ' किंवा त्रयस्त व्यक्तींपुढे 'हा/हि छोटी झाल्यापासून खूप पझेसिव्ह झाला आहे अशी तक्रार करू लागतात.
उदाहरण २)
नवऱ्याने पत्नीने आपल्याशीच एकनिष्ठ राहावी अशी इच्छा बाळगत तिच्याशी वर्तणूक करणे, हे सर्वसामान्य मानत असताना पत्नीने आपल्या नवऱ्याला त्याच्या वागण्याचा अतिरेक झाल्यावर म्हणू शकेल, कि तुम्ही माझ्यावर उगाचच संशय घेत आहात.
पण इंग्रजांची संस्कृती झिरपल्यानंतर अशाच परिस्थितीमध्ये 'शिकलेली बायको' नक्की म्हणेल, कि तू इतका पझेसिव होवू नकोस, मला कामाच्या निमित्ताने अनेक पुरुशांशी बोलावे लागते, आणि तो माझ्या कामाचाच भाग आहे. स्वत:ला उगाचच त्रास करून घेवू नकोस. '