>हा लेख संपूर्ण डोक्यावरून गेला, एव्हढच कळलं. स्पष्टच सांगायचं, तर पहिल्यांदाच तुमची भाषा "प्रवचनकाराची" वाटली. तुम्ही या ना त्या प्रकाराने " माईंड प्रोग्रामींग" करायला सांगताय, आणि कुठलेही कृत्रीम प्रोग्रामींग सत्याप्रत नेत नाही असा सिद्धांत तुम्हीच पूर्वी मांडलाय.

= कुठलेही कृत्रिम प्रोग्रामींग सत्याप्रत नेत नाही असा सिद्धांत तुम्हीच पूर्वी मांडलाय. येस! काहीही न करता, काहीही करण्यापूर्वी आपण सत्य आहोत.

माझं सर्व लेखन फक्त तीन शब्दात संपन्न होईल : ‘तुम्ही सत्य आहात’,

पण ते तुम्हाला मंजूर होणार नाही आणि म्हणून मला तेच गाणं पुन्हापुन्हा म्हणावं लागतं. अर्थात सत्य एक असलं तरी बहुआयामी आहे त्यामुळे मी तेच संगीत वेगवेगळ्या पद्धतीनं मांडतो आणि मला अभिव्यक्तीची मजा येते.

तुमच्या अनेकानेक धारणा आहेत : मी भारतीय आहे, पुरुष आहे किंवा स्त्री आहे, यशस्वी किंवा अपयशी आहे, तरुण आहे किंवा वय झालंय, बुद्धीमान आहे किंवा कळायला वेळ लागतो आणि मी एका चालीत तुमच्या सर्व धारणांना शह देतो, तुम्ही व्यक्ती नाही, स्थिती आहात. तुम्ही शह मंजूर केलात तर तुम्हाला उलगडा होतो, तुमच्या धारणांना मात होते.

‘आपण कधीही हालत नाही, आपलं हालणं अशक्य आहे कारण स्वरूप स्थिर आहे. आपण काहीही केलं तरी हालू शकत नाही या बोधासरशी तुम्ही शरीरापासून वेगळे व्हाल. ’

यात माईंड प्रोग्रॅमिंग कुठाय?  

>माज्या समजण्यात चुक होत असावी कदाचीत... लेख परत वाचून बघतो.

= मी दुसरं काही सांगतच नाहीये, माझं लेखन माझा रियाज आहे, तुमचं मन आत वेगळं गाणं म्हणतंय, या दोन गाण्यात तुम्हाला उलगडा होत नाहीये. तुम्ही शांतपणे पुन्हा वाचून बघा तुमच्या लक्षात येईल कारण सर्व लेखन तुमचंच वर्णन आहे.

संजय