शाळेत असताना एकेक शब्द चालवताना बोबडी वळायची. एकादशी, चतुर्थी काय काय आठवण्यापेक्षा जेवण करून हुंदडण्यात मजा यायची. त्वान्त आणि ल्यबंत रूपं बघण्यापेक्षा इतर बघण्यासारखं बरच असायच.

आता वाटतं बरं झालं, नाही तर आपल्याला कळलंच नसतं की सत्य शब्द उमटण्यापूर्वी आहे आणि अरूप बघायला फक्त सहज समोर बघू शकणारी स्वच्छ नजर लागते.

संजय