अदिती,
खूप दिवसांनी आलीस! पुनरागमनाचं स्वागत.
लेख आवडला. मलाही मडो आवडतो पण रमडो जास्त आवडतो.
थोडा वेळ वाट पाहिल्यावर तिथला वाढपी डोशाची ती तांबूस सोनेरी वळकटी सांबारा-चटणीच्या लवाजम्यासकट आपल्या पुढ्यात आणून ठेवतो. डोश्याच्या अतिप्रिय वासाचा घमघमाट सुटलेला. सगळ्या बाजूंनी छान सोनेरी झालेला तो कुरकुरीत डोसा. जरा दाब पडला की मोडणारा. त्याची जादू मला अगदी वेढून टाकते.अगदी चित्रदर्शी वर्णन. त्यामुळे वाचताना तोंडाला पाणी सुटले!