सुंदर विडंबन! पृथ्वीचे प्रेमगीत ही माझी अत्यंत आवडती कविता असूनही विडंबन खूप आवडले. (इतक्या सुंदर कवितेचे विडंबन केलेले सहसा कोणाला आवडणार नाही! ) मूळ कवितेतले बरेचसे शब्द ह्या विडंबनात आहेत हे विशेष. थोडासाच पण योग्य बदल केल्यास कवितेचे रूप कसे पालटते ह्याची उत्तम उदाहरणे म्हणजे :
खुराड्यातले ना उमाळे उसासे
गमे की तुझ्या सोबती आरवावे
मिळोनी गळा घालुनीया गळा
तुझ्या लांब चोचीतली बिडि प्यावी
मिठीने तुझ्या तीव्र व्हाव्या कळा
पिसारा पिसांचा उभारून दारी
स्मृतीने उले अन् सले तंदुर
-------------
पहाटे उभा मोर करण्या छळ
करण्यास हवे का? टायपो असावा.