हें नव्हें आजचें कैक युगें बा झालींही रीत तयाची अशीच चालत आलीकाल बा चित्रमय होतें हें जग असेंआजला चित्रमयही हैं ऐसेंराहील उद्याही चित्रमयही तै तैसें ही पुरे खिन्नता मुळी न शोभे तुज रे । ।
ते दादा माधव लाल बाल की पाल ते सुरेंद्र मेथा वाच्छा बसू गोपालहे लाल भरतभूमिचे आजचे सर्वथा सकल कल्याणी ते तसे । ।
परी एक तयांतिल सकल वंद्य लोकांसी जाहला, कथा बा तुळिता काय तयासी?
कुणाला माहीत आहे ही कविता ? मी वर लिहिलेले शब्द थोडेफार चुकले असतील, पण भावार्थ तोच.