'ष' वाल्या अरबी शब्दांत आषुक-माषुक' 'इष्क', 'रोषणाई'', 'आतिषबाजी' खुष्की' 'नाखुष' या शब्दांचा अंतर्भाव होऊ शकेल. (अवांतरः खुष्क या बहुधा पारसी शब्दाचे 'शुष्क' या शब्दाशी जबरदस्त साम्य दिसते.)
इंग्लिशमधून आलेले काही शब्द 'क्ष' युक्त बनले आहेत. जसे, 'रिक्षा' (जपानी?). पोष्ट , येष्टी हेही मराठी बनलेले शब्द.
टेक्सटाइल, टेक्स्टोरिअम,ऍक्सिस (बँक) हे शब्द गुजराती लोक त्यांच्या लिपीत टेक्ष्टाइल, एक्षिस असे लिहितात पण उच्चार मात्र 'क्स' असाच करतात. कारण मुळात ते लोक संस्कृत 'ष' आणि 'श'चा उच्चार 'स' असाच करतात.
'नक्षलवाद' हा एक 'क्ष'युक्त नवीन शब्द मराठीत स्थिरावला आहे.
उकशी हे वनस्पतिनाम अलीकडे 'उक्षी' असे लिहिले जाते. तीच गोष्ट 'आगशी (गोवे) या ग्रामनामाबाबत. ते अक्षी असे लिहिले जाते त्यामुळे तेथील रहिवासी आपोआप 'अक्षीकर' बनतात.
'इलेक्षण' ही क्वचित कुठे कुठे दिसू लागले आहे.
आणखी अवांतर : मराठी ब्राह्मणांच्या देशावरील एका पोटशाखेत वैदिक मंत्र म्हणताना 'ष' चा उच्चार 'ख' असा केला जातो. जसेः उषा ऐवजी उखा.
अवांतरच अवांतर : 'ष' किंवा घशातला 'ख' हे उच्चार पारसी, पुश्तु, जर्मन आणि रशिअन मध्ये खूप आढळतात. जर्मन 'ich bin' (मी आहे) याचा उच्चार इख ('क' कमी आणि महाप्राण जास्त) किंवा इश असा होतो. संस्कृतची आदिभाषा आणि या सर्वांच्या आदिभाषा यांमध्ये हा उच्चार साधारणपणे सारखा होता असण्याची शक्यता असू शकेल का?