या चर्चेतील 'मराठीसाठी' म्हणजे नक्की काय अभिप्रेत आहे? मराठी भाषेसाठी, की नराठी संस्कृतीसाठी की 'मराठी माणुस' साठी ? वेगवेगळ्या लोकांनी या प्रश्नाला बेगवेगळ्या प्रकारे उत्तरे दिली आहेत. कोणी कोणी तर मी मराठी लोकांना नोकरीला लावले, वगैरे लिहिले आहे. तर कोणी कोणी परभाषिकांसमोर किंवा 'त्यांच्या नाकावर टिच्चून' काय केलं हे लिहिलं आहे. हे मराठीसाठी काही करणे झाले  का? 

मूळात मराठीसाठी मुद्दाम काही करण्याची, आणि मी ते करतो असं आवेशाने सांगण्याची गरज आहे का?  

पण माझ्या मते काही करायचच असेल, तर या गोष्टी करायला हव्यात - 

१) मुलांना मराठी शिकवा, त्यांना मराठी संस्कृतीची ओळख जाणीवपूर्वक करून द्या. जाणीवपूर्वक असं म्हणन्याचं कारण असं, की हल्लीचं वातावरण !! आज काल बहुतेक मुलांना इंग्रजी माध्यमात घातल जात. ते तसं करू नये असं म्हणणं आज कठीण आहे. पण त्यामुळे मुलं बहुभाषिक संस्कृतीला सामोरी जातात. टीव्ही, सिनेमा इत्यादी माध्यमातून देखील वेगळच जग दिसतं. त्यामुळे मराठी भाषा, आणि त्याहूनही जास्त मराठी संस्कृती यांच्याशी नैसर्गिक रित्या त्यांचा संबंध कमी येतो किंवा जवळपास येतच नाही. त्यामुळे आज हे 'मराठी शिक्षण' घरगुती पातळीवर मुद्दाम जाणीवपूर्वक आणि प्रयत्नपूर्वक करण्याची आवश्यकता निर्माण झालेली आहे. शेवटी भाषा जर जगायला आणि तगायला हवी असेल, तर ती नवीन पिढीच्या सुद्धा वापरात रहायला हवी. नाहीतर जुन्या पिढीबरोबरच भाषादेखील हळुहळू अस्तंगत होणारच. पण अलिकडे मुलं ज्या प्रकारच मराठी बोलतात, ते ऐकून त्यापेक्षा ते इंग्रजी किंवा हिंदीत बोलले तर जास्त बरं असं वाटू लागतं. अगदी मराठी माध्यमातील मुलही धेडगुजरी, म्हणजेच सरमिसळ भाषा बोलतात. त्यासाठी पालकांनी वेळोवेळी, आणि लहानपणापासूनच चुका सुधारल्या पाहिजेत, मार्गदर्शन केलं पाहीजे. त्याउलट बऱ्याचदा पालकच मुलांशी 'त्यांच्या' भाषेत बोलताना आढळतात. बऱ्याचदा तर मी असही पाहीलं आहे की मुल पालकाशी मराठीतून बोलत असत, पण पालकच मुलाशी अट्टाहासाने इंग्रजीतून बोलत असतात. याला काय म्हणायच? ही मराठीचीच नाही तर, देशातील इतरही अनेक भाषांची थोड्याफार फरकाने हीच स्थिती आहे, आणि यासाठी जाणीवपूर्वक, आणि तातडीने प्रयत्न न झाल्यास, परिस्थिती झपाट्याने आणखीनच बिघडत जाईल यात शंका नाही.