ऑफिसमध्ये, कामासाठी, शिक्षणासाठी वगैरे आपण - म्हणजे बहुतेक भारतीय - इंग्रजीचा आणि बहुतांशी फक्त इंग्रजीचाच वापर करतो. पण येथे आपण इंग्रजी 'कामाची' भाषा म्हणून त्याकडे बघतो. म्हणजे ती परकी किंवा फॉरिन म्हणूया, भाषा आहे हे भान आपल्याला सदैव असत.

खाजगी, वैयक्तिक आयुष्यात घरी अथवा बाहेर, इन्फॉर्मल वातावरणात बऱ्याचदा 'सु'शिक्षित, आणि आजकाल काही वेळा स्वल्प/अल्प/अ-शिक्षित लोकदेखील कमी-अधिक प्रमाणात इंग्लिश बोलतात. पण त्याचे एकूण प्रमाण तुलनेने कमी, म्हणजे मराठी, हिंदी किंवा अशा इतर 'कन्फर्म्ड भारतीय' भाषांच्या तुलनेत तसे कमीच असते.

शेवटी काही लोक असादेखील दावा करतात - वरील लेखकाने दाखला दिल्याप्रमाणे - की ते घरीदेखील इंग्लिश बोलतात. घरी देखील इंग्लिश बोलतात याचा अर्थ असा घेऊ की घरातील संभाषण बहुतांशी इंग्रजीत होते. पण अशी किती कुटुंब भारतात असतील? माझ्या परिचयात आजपर्यंत मला फक्त एकानेच असे सांगितले आहे की त्यांच्या घरी इंग्रजी बोलतात. तोही माझ्या आठवणीप्रमाणे मूळचा कोकणी (मंगळुरी) ख्रिश्चन होता.

जेव्हा इंग्रजी ही रोजच्या घरगुती, वैयक्तिक आणि अनौपचारिक वातावरणात प्रामुख्याने / बहुतांशी वापरणाऱ्या भारतीयांची संख्या लक्षणीय होईल - जर कधी झालीच तर - तेव्हा माझ्या मते इंग्रजीला भारतीय भाषा म्हणायला हरकत राहणार नाही. पण आज ती परिस्थिती आहे असे मला वाटत नाही. लक्षणीय संख्या म्हणजे नेमकी किती याचे उत्तर आत्ता माझ्याकडे नाही, पण याचे उत्तर किंवा निदान संकेत प्रशासनाकडून मिळू शकेल. असो, अशी परिस्थिती नजीकच्या भविष्यकाळात येईल असे मला तरी वाटत नाही.