हा मूळ प्रश्न आहे आणि मी हे उत्तरही आहे. मी अशी कोणी व्यक्ती नाही कारण एकच मी सर्व आहेत. मी देहावर अवलंबून नाही (ती किंवा तो नाही ).
आणि म्हणूनच एकच मी जो आपण आहोत ही कायमची निर्वैयक्तीक (वस्तू) स्थिती आहे ! एक, हेच स्वस्मरण आहे, ज्याला बुद्ध शून्य म्हणतो. कुणामध्येही कुणीही नाही ! 
दोन्हिंमधला अत्यंत बेसिक फरक (तितक्याच स्पष्टतेने आणि सहजतेने )  स्पष्ट करून दाखवल्याबद्दल, अनेक धन्यवाद !