दुर्दैवाने आपल्या सहकाऱ्याने आपली दिशाभूल केली, असे सुचवावेसे वाटते. आपल्या हेतूबद्दल संदेह नाही, परंतु अर्धवट/चुकीची माहिती ही धोकादायक असते, आणि सल्ला म्हणून दिल्यास इतरांसही गोत्यात आणू शकते, याचे हे उत्तम उदाहरण असावे.

या शब्दाचा खरा अर्थ मी (इथे प्रकाशित करणे सर्वस्वी अनुचित वाटले म्हणून) आपल्याला व्यनिने कळवला आहेच. किंबहुना 'तो' महोदयांनी सुचवल्याप्रमाणे आपण दिलेला शब्दोच्चारदेखील खरे तर अशुद्ध आहे, आणि शुद्ध पर्यायदेखील मी त्या व्यनित दिलेला आहे.

अर्थात इतका भयंकर अर्थ असूनही (किंवा कदाचित त्यामुळेच), तमिळ भाषेतील ही बहुधा सर्वाधिक प्रचलित शिवी असावी. मराठीतल्या 'च्यायला'*इतक्याच सहजतेने ही शिवी (विशेषतः विद्यार्थिवर्गात) वापरली जाते. अर्थात आपण म्हटल्याप्रमाणे तिरस्कार दर्शवण्यासाठी, किंवा समोरच्या व्यक्तीला 'गप रे! उगाच कशाला खोटे बोलून राहिलाहेस?' वगैरे सुचवण्यासाठीही ही शिवी (जेथे सभ्यता अपेक्षित नाही अशा व्यक्तिगटांत, उदा. तरुणवर्ग/विद्यार्थिवर्ग वगैरे) सर्रास वापरली जाते, नाही असे नाही. (किंबहुना त्या शब्दाचे इंग्रजी भाषांतरसुद्धा इंग्रजीत कधीकधी अशाच कारणांसाठी वापरले जाते, हेही नमूद करावेसे वाटते.) पण म्हणून काही या शब्दाला सभ्य समाजात मान्यता नाही (किंवा 'चूप बे! उगाच कशाला खोटे बोलून राहिलाहेस?' हा त्या शब्दाचा खरा अर्थही नाही) - ती शिवीच आहे. सभ्य समाजात, घरात, वडीलधाऱ्या व्यक्तींसमोर, कचेरीत, किंबहुना जेथे काही किमान सभ्यता अपेक्षित आहे अशा कोठल्याही ठिकाणी वापरण्याचा हा शब्द नव्हे, हे नम्रपणे नमूद करावेसे वाटते.

- टग्या.

* किंबहुना मराठीतील 'च्यायला' ही शिवी खरे तर त्याहूनही भयंकर आहे. अतिवापरामुळे आपल्याला तिचा अर्थ लक्षात येत नाही, आणि कदाचित म्हणूनच ती इतकी रुळली आहे, की तिचा फारसा विचार न करता सर्रास वापर केला जातो. (याला अस्मादिकही अपवाद नाहीत, हे येथे कबूल करणे प्राप्त आहे.) परंतु 'च्यायला' हा शब्द नसून पूर्ण वाक्य आहे, ज्यातील क्रियापद हे अध्याहृत आहे, हे लक्षात घेता, ती मराठीतली बहुधा सर्वाधिक भयंकर शिवी असावी. पण लक्षात कोण घेतो?