"१५ मिनिटे" नावाचा रॉबर्ट डि निरो चा एक चित्रपट आहे. चित्रपट तसा सुमार आहे. एक रशियन दुक्कल अमेरिकेत खून करीत सुटलेली आहे, आणि पोलीस त्यांच्या मागावर आहेत असं एकंदर कथानक.

या दुकलीत एक "मुन्नाभाई" असतो, आणि दुसरा त्याचा "सर्किट". त्या अत्यंत रक्तरंजित चित्रपटात या सर्किटचं म्हटलं तर विनोदी उपकथानक होतं. त्याला विडियोग्राफीचा प्रचंड शौक! हातात सदैव एक कॅमकॉर्डर, आणि मुन्नाभाईचे सगळे खून त्यावर टिपून घ्यायची सवय. मनासारखा अँगल जमला नाही, तर रीटेक वगैरे!

चित्रपटाच्या शेवट न्यू यॉर्कमध्ये.  पोलिसांची गोळी लागून सर्किट देह ठेवतो तेव्हाही जमिनीवर पडलेल्या हातात कॅमकॉर्डर तसाच! भोवती माणसं जमतात. त्याच्या देहावर ओणवी होतात -  आणि काय आश्चर्य ... सर्किट एक डोळा उघडतो, आणि बाजूच्या कॅमकॉर्डरवर शेवटची नजर टाकतो ...

त्याचा रक्ताळलेला चेहरा, वर ओणवे झालेले बघे, त्यांच्या स्कंधरेषेपलिकडे दिसणारा स्वातंत्र्यदेवीचा पुतळा आणि सूर्यास्त ... हा अँगल व्यवस्थित जमला आहे याची खात्री करतो, आणि मगच देह ठेवतो - खराखुरा.

मला आठवतंय - ते द्रुष्य पाहिलं आणि हसावं की रडावं हे मला कळेना! किमान या द्रुष्यासाठी तरी हा चित्रपट अवश्य पाहा!

- कोंबडी