मला हिमेशचा चेहरा टिव्ही वर दिसला कि प्रचंड राग यायचा.

मलाही. ः( का ते सांगता येत नाही, याच नाव हिमेश रेशमिया ऐवजी रेशम हिमेशिया असत तर काय फरक पडला असता असं वाटायच. ते माझ कोतं मन असेल.

वर सचिन म्हेत्र्यांनी अवास्तव प्रसिद्धिबद्दल लिहिलय. तुमच वास्तव शिर्षक पाहून एक गोष्ट आठवली.

मागे जेव्हा १९९९ला दहशतवाद्यांनी इंडियन एअर लाईन्सच्या ८१४ विमानाचे अपहरण केले होते त्यानंतर सुटका झालेल्या प्रवाशांनी या दहशतवाद्यांनी आपल्याला कसं प्रेमाने वागवले यावर मुक्त कंठाने स्तुती केली. म्हणजे ज्या पाकिस्तानी दहशतवाद्यांनी त्यांना व देशाला वेठीला धरलं, एका सहप्रवाशाला डोळ्यादेखत ठार केल ते आपले तारणहार असल्याच्या आवेशात या लोकांनी मुलाखती दिल्या.

मानोसोपचार तज्ञांना याच कारण विचारता त्यांनी सांगितल की तासन तास दहशतीच्या वातावरणात राहून मनाने कमकुवत झालेल्या या प्रवाशांनी सारासार विचार सोडून जर दहशतवाद्यांनाच आपला तारणहार मानायला सुरुवात केली तर त्यात नवल नाही. मानसिक दौर्बाल्याचा तो एक भाग आहे.

नवीन संगीताचा सर्व बाजूने असा होणारा भडिमार आणि सर्वसामान्यांना वेठीला धरणे हे ही ते संगीत आपल्याला आवडू लागलय असा समज होण्याच कारण असू शकत.