श्री. अमोल, आपण इथे उधळलेली मुक्ताफळे वाचली नि खरं सांगु, पहिल्यांदा प्रचंड राग आला. पण नंतर थोडा वेळ थांबलो नि 'एका परदेशी व्यक्तीने माझ्या देशाबद्दल काहीही बरळले तरी त्यामुळे माझ्या देशाला काय फरक पडतो आहे/पडणार आहे' असा विचार मनात आला. मग राग ओसरला, वाईट वाटायचेही थांबले. आता माझ्या मनात आपल्याबद्दल मुळीच राग नाही, हो, आपली कीव मात्र जरूर वाटते.

तुमचा हा प्रतिसाद वाचून मोठ्या त्वेषाने प्रतिप्रतिसाद देण्यास सरसावलो होतो, पण नंतर हसू आले, म्हणून तो बेत रद्द केला. हा प्रतिसाद काही टिप्पणी करण्याच्या(नि पर्यायाने माझा वेळ घालवण्याच्या) लायकीचा नाही नि आपण व्यक्ती म्हणूनही कुणी महान नाही ज्याला समजावण्याने मला किंवा या महान देशाला काही फरक पडेल. अर्थात, असं करून आपण आपली प्रवृत्ती (की विकृती?) दाखवून दिलीत ही गोष्ट अलाहिदा.

ज्या देशाने आपल्याला भरभरून दिल्यामुळे तुम्ही आज अमेरिकेत मजेत आहात, त्या देशाला भामटा म्हणणारे तुम्ही आज या भूमीवर नाही म्हणून या देशाला नि आम्हाला आनंदच वाटतो आहे.

हा देश उत्तरोत्तर प्रगती करीत आहे नि करीतच राहील. आपण अमेरिकेतच सुखाने राहा. आपल्याला शुभेच्छा !

जयहिंद !

एक विचारतो, आपण हत्ती चले बझार... ही हिंदी कहावत ऐकली आहे काय? नसल्यास जरूर ऐकावी.

एक वात्रट