अभ्यासपूर्ण, संयमित प्रतिसाद.
'रूड' चा अधिक समर्पक अनुवाद 'उद्धट' असाच आहे असे वाटते. पण ते असो. या निमित्ताने 'उध्द्ट' की 'उर्मट' हा नवा वाद नको.
फ़ेव्हिकॉल
कानठाळी भजने
लहान सहान `संशयकल्लोळा' वरून आणि अहंकारातून रेल्वेडब्यात एक अंकी `मानापमान'  नाट्य बघायला मिळणे
समोरच्या बाकावर (चप्पल वा बूटांसकट) तंगड्या टाकून बसणारे प्रवासी
थुंकण्याच्या बाबतीत तर मुंबईचा निर्विवादपणे पहिला क्रमांक लागेल.
अचकट विचकट शेरेबाजीचे प्रकार चालतात.
भले अगदी घरातल्या लोकांशी बोलताना सारखे सारखे प्लीज, थॅंक्यू, सॉरी नका वापरू पण ते किमान अनोळखी व्यक्तिशी वापरण्यात कमीपणा वाटण्याचे कारणच काय?
या सर्वच मुद्द्यांशी सहमत.
तथापि प्लीज, थॅंक्यू, सॉरी म्हणणे हेसुद्धा त्या त्या संस्कृतीशी निगडीत आहे. माझे एक (खेडेगावात रहाणारे) परिचित परदेशी जाऊन आल्यानंतर त्यांच्या शेतावरच्या मजुरांसकट सर्वांना 'गुड्मॉर्निंग' वगैरे म्हणू लागले तेंव्हा लोक त्यांच्याकडे चमत्कारिक नजरेनेच पाहू लागले!
मनोगत वरील पुणे-मुंबई हा वाद निरर्थक आहे. भारतीय म्हटला की बहुतेक महानगरातील लोकांचे वागणे एकसारखेच असते. जग काय म्हणते ते म्हणू देत पण `जनाची नाही तर मनाची लाज बाळगून' तरी अधिक चांगले वागण्याचा प्रयत्न करायला काय हरकत आहे?  
मुंबई - पुणे वाद हे सहज गंमत म्हणून लिहिलेल्या काही शेऱ्यांचे अकारण गंभीरीकरण झाले आहे असे वाटते. दुसऱ्या वाक्याशी सहमत.

आणि शेवटी प्रियाली आणि सचिन,
एका विचार करायला लावणाऱ्या विषयाचे शेवटी जवळजवळ वैयक्तिक वादात रूपांतर होत आहे हे बघून खेद झाला. अमेरिकेचे म्हणाल तर 'मनोगत' वरील कोणत्याही वादात अमेरिकेचे खेचले जाणे आता अगदी नेहमीचे झाले आहे. म्हणून आपण याला ' नेसेसरी एव्हिल' म्हणून सोडून देऊया, कसें? बाकी या चर्चेतून इतर बरेच काही हाती लागते आहे, असे मला वाटते.
आणि टग्याभाऊ,
मुदतठेवीतले पैसे माझे, ते मला परत देऊन बँक काही माझ्यावर काही उपकार करत नाही. बरं, मुदतपूर्व मोडल्याबद्दल जो काही असेल तो दंड बँक एवीतेवी मला लावणारच लावणार. मग अशा परिस्थितीत ते (माझेच) पैसे मला घर बांधायला कमी पडतात म्हणून हवेत, की मुठेत फेकून द्यायला, याच्याशी बँकेला काय कर्तव्य?
अहो, हे अगदी राष्ट्रीयीकृत बँकांमध्येही घडते, काय सांगू तुम्हाला! पावती मोडण्याचे कारण 'वैयक्तिक' एवढे लिहून पुरत नाही, तपशीलही द्यावा लागतो!
सन्जोप राव