अडचणींची कल्पना जरी दिलेली असली तरी प्रत्यक्षात एकाकीपणाचे जीवन जगणे हे नुसतेच बोअर नाही तर महाबोअर आहे. अर्थात त्यातुनही मार्ग निघू शकतो. काही वेळेला लगेच मार्ग निघू शकतो तर काही वेळेला बराच वेळ लागतो.

dependent visa वर आलेल्या काही मैत्रिणींशी  माझ्याशी झालेले काही संवाद येथे देत आहे.

" येथे घराबाहेर पहावे तर सगळीकडे पांढरेच दिसते. सतत बर्फ पडत असल्यामुळे बाहेरही पडता येत नाही. माझा नवरा सकाळी ८ ला जाऊन रात्री ११ ला येतो. मग मी त्याला माझ्याच तक्रारी सांगत बसते कीती बोअर होते ते. तो दमून आलेला असतो व मी त्याच्यावरच डाफरते. पण मी तरी काय करू. मला तरी त्याच्याशिवाय दुसरे कोण आहे."

"तू मला भेटलीस म्हणून! नाहीतर माझे काय झाले असते कोण जाणे? मला देशही नवीन व नवराही नवीन. मी भारतात नोकरी करत असल्यामुळे खूप बिझी होते. मी जास्त दिवस घरात बसून दिवस नाही काढु शकणार."

"मी भारतात खूप हसायची पण येथे आल्यापासून हसणेच विसरली आहे. आता बोअर पणाची पण सवय झाली आहे."

प्राचीला तिचे मन मोकळे करण्याकरता मैत्रिण मिळाली नाही का?

dependent visa वर आलेल्या माझ्या सर्व मैत्रिणींनी बोअरपणा घालवण्याकरता मार्ग शोधले आहेत ते सविस्तरपणे मी लिहून ठेवले आहेत.

असो.