साती,
कुठलीच गोष्ट, घटना, अपघात वगैरे, वगैरे विनोदाच्या परिघाबाहेर नसावी.
आमचा सेन्स ऑफ़ द रिडिक्यूलस (मराठी माहीत नाही) फारच कमकुवत आहे,
जाडाभरडा आहे त्याला काय करायचे?
११ सप्टेंबरचा एवढा मोठा दहशतवादी हल्ला. पण त्यालाही अमेरिकन टॉक शोज़नी
हसण्यावारी नेले. मृतांचा, न्यू योर्कच्या फायर ब्रिगेडवाल्यांचा अपमान
झाला आमच्या भावना दुखावल्या असे कुणी म्हणाले नाही.
काही समीक्षक आणि हळवे वाचक मग भलते-सलते आणि भले-बुरे निष्कर्ष काढतात त्याला काय करायचे? काढू द्यायचे.
अरेरे, पाच वर्षाचा प्रिन्स... अरेरे
खड्डा... अरेरे 'एक गाव, एक पाणवठा'... 'रोजगार हमी योजना'.. गावापर्यंत
पोचतच नाही.. बिस्किट, पाणी, ऑक्सिजन...
अहाहा, भरत-भूची थोर ( शब्दबंबाळ) सांस्कृतिक परंपरा....वा! काय ती आमची शूरवीर (इतरांची शेंदाड) भारतीय सेना...कर चले हम फिदा..पुन्हा खड्डा... डोळ्यांत बदऽबदऽबदऽपाणी... आणि प्रिन्स वाचला.
बाकी "वाढदिवस!" छान. आयएमएच्या एखाद्या सांस्कृतिक कार्यक्रमात सादर करता येईल:)
चित्तरंजन