मंगळागौरीची आठवण करुन दिल्याबद्दल धन्यवाद साक्षीदार महोदय.

पूर्वी मामेबहिणींच्या मंगळागौरीला केलेले जागरण आठवले. भरपूर खेळता यावे म्हणून कार्यालय घेतले होते. त्यामध्ये रात्रभर जागरण. फेर धरून विविध गाणी व अनेक खेळ. गाठोडी व सुपारी, झिम्मा, फुगड्या, उखाणे घेणे. त्यामध्ये एक गाणे असे होते. २ गट पाडायचे. एका गटानी संथ व दुसऱ्या गटाने जलद, परत पहिल्या गटाने अतिजलद असे ते एकच गाणे म्हणायचे टाळ्या वाजवत. ते गाणे असे. यमुनेच्या काठी किती बुलबुल असतील, बुलबुल असतील १ तरि २ तरि ३ तरि असतील, ४ तरि, ५ तरि ६ तरि असतील, ७ तरि ८ तरि ९ तरि असतील, १० बुलबुल हो हो हो.

बहुतेक अन्नपूर्णा देवीची पूजा करतात व पूजेनंतर विविध रंगांच्या फुलांची आरास करतात. हळदीकुंकवाला ज्या बायका बोलावतात त्यांना मटकीची उसळ, वाटली डाळ व कॉफी देतात. मंगळागौरीच्या पूजेसाठी नुकतीच लग्न झालेली किंवा ज्या मुलीच्या लग्नाला पाच वर्षे पूर्ण झाली नाहीत अशा सर्वांना बोलावतात. अशा मुलींना काहीतरी नाव आहे, ते आता आठवत नाही. अशा मुली मंगळागौरीची पूजा करतात व त्यांना आधी जेवायला वाढतात. जेवताना मुलींनी मौन व्रत पाळायचे असते. जेवणात पुरणपोळी असते. 

माझी मंगळागौरीची खास आठवण म्हणजे एकापाठोपाठ आम्हां बहिणींची लग्न झाल्याने आईने आमची एकत्रच मंगळागौर केली होती आणि योगायोगाने आमच्या दोघींच्या शालुचा रंग एकच होता. हिरव्या मेंदीचा रंग होता. हिरव्या काचेच्या बांगड्या, मंगळसूत्र, नेकलेस, अंगठी, पाटल्या, बांगड्या, कानात झुमके त्याला लागुन वेल, नाकात चमकी, हातापायाला मेंदी, गजरे असे सर्व काही होते. पूर्वीचे दिवस आठवले व छान वाटले.

अजुनही मंगळागौरीचा सण महाराष्ट्रात करतात का आणि मंगळागौरी जागवतात का?