सुंदर वर्णन.

रात्री पडलो असतां मनातुन चुंग हाउ म्याऊ चे चित्र सरत नव्हते. निरनिराळ्या अपरिचित वांसांत, आवाजांत, लोकांत आणि परिसरात बुडुन गेलेले इंद्रियानुभव मनाच्या एका कोपऱ्याचे घडण करत होते. वाटलं कि चीनच्या लोकांच्या अनेक शतकांच्या हालअपेश्टांअखेर सर्वस्वी त्यांनीच उभं केलेलं दिमाखदार विश्व जणु प्रत्येक अस्सल चिनी खिडकीतून अभिमानाने त्यांच्या अभिजात संस्कृतीचा वारसा देत होतं. नव्या यशाच्या नशेतल्या आमच्या चिनी सहकाऱ्यांचा उत्साहतर कधीच ओस्ररत नव्हता. आणि अशातच नकळत भारताबद्दलच्या किंवा निदान भारतीयांबद्दलच्या अशाच आशेत मला आपलेपणाची ऊब मिळालि.
फारच छान.

शुभेच्छा,
--लिखाळ.