कशाला आरश्या राहू तुझा आजन्म आभारी?
तुझी सौंदर्यदृष्टी व्हायची, होणार म्हातारी

जरा खोळंबलो मी उंबऱ्यापाशी तहानेने
पहा ठेचाळला पाऊस येताना तुझ्या दारी!

जरी ओलावलेल्या पापण्यांचेही हसे झाले
कवी मी कोरडा! जाईन शब्दांच्याच आहारी

वावा! सुरेख गझल.