अकरावीत असतानाची गोष्ट आहे. त्याकाळी अकरावी-बारावीत जीवशास्त्राऐवजी इलेक्ट्रॉनिक्स हा एक पर्यायी विषय असे. तर अकरावीतला इलेक्ट्रॉनिक्सचा पहिलाच प्रॅक्टिकलचा वर्ग. पहिलंच प्रॅक्टिकल, तर प्रयोग असून‌असून काय असणार, तर सोल्डरिंग प्रॅक्टिस. म्हणजे तांब्याच्या तारेची एक जाळी (wire-mesh), आणि त्या जाळीचे सर्व छेदनबिंदू (intersection points) सोल्डर करायचे. दोघांमध्ये एक जाळी अशी वाटणी. आधी मी अर्धे छेदनबिंदू सोल्डर करायचे, आणि त्यानंतर उरलेले पार्टनरनं करायचे, असं ठरलं.

ठरल्याप्रमाणे माझे अर्धे छेदनबिंदू उरकल्यावर मी पार्टनरला सोल्डरिंग आयर्न द्यायला म्हणून पुढे धरली, तर त्या पठ्ठ्यानं तंद्रीत तिसरीकडेच कुठेतरी बघत ती उजव्या हातानं घट्ट पकडली - नेमकी तापलेल्या टोकाच्या बाजूनं. मग काय विचारू नका - तातडीनं आरडाओरड करत हात झटकून त्यानं ती जी फेकली, ती माझ्या पायावर पडतापडता वाचली. त्यातून दुपारी (परत इलेक्ट्रॉनिक्सचंच) ट्यूटोरियल होतं - कसला देऊ शकतोय! वर त्याच्या या धांदरटपणाबद्दल मलाच शिव्या देणं चालूच. असे असतात एकएक नग!

- टग्या.