क्रांतिकारकांचे मुकुटमणी असलेले भगतसिंग म्हणजे वैराग्ययुक्त शौर्याची धगधगती मशाल. वयाचे अवघी विशी गाठताना त्यांना प्राप्त झालेली समज आणि त्यांची परिपक्वता अक्षरशः थक्क करून सोडणारी आहे. त्यांनी हसत हसत केलेले बलिदान काळजाला चटका लावून जाते पण त्याबरोबरच त्वेषाने मुठी वळल्या जातील असा जाज्ज्वल्य अभिमानही प्रदान करून जाते.
त्यांची ती कॅरॅक्टरिस्टिक तिरकी टोपीआणि देखणी मुद्रा म्हणजे आमच्या इतिहासाच्या पुस्तकातल्या साऱ्या क्रांतिकारकांचा एकत्रित गौरव होता. सर्वदेवनमस्कारः केशवं प्रति गच्छति म्हणतात तसे हे क्रांतिकार्याचे पंचांयतन आणि आयकॉन होते.
मध्यंतरी आयडॉल वरून जोरदार चर्चा झाली. भगतसिंग हे माझे आयडॉल आहेत याबदल मला अभिमान आहे.
त्यांच्या चरित्रात असं वाचलं आहे की प्रत्यक्ष स्टॅलिनलाही त्यांचं कौतुक वाटत होतं. असा सुपुत्र या देशात जन्माला आला हे या देशाचं भाग्यच.
राजगुरूंना त्यांच्याबद्दल वाटणारी भाबडी असूया आणि त्यांचं एकमेकांबद्दल असणारं प्रेम वाचून खरंच डोळे पाणावतात. परकीय सत्ताधाऱ्यांशी वाटाघाटींचा दुबळा फार्स वर्षानुवर्ष खेळणाऱ्यांपेक्षा हसत हसत फासावर जाणारं हे तेजस्वी व्यक्तिमत्त्व मला केंव्हाही जास्त आवडतं. साऱ्या भारतीय स्वातंत्र्यसंग्रामातलं हे सर्वात जास्त तळपणारं सोनेरी पान आहे. आज त्यांच्या जन्मशताब्दीला सुरुवात होते आहे हे मला माहीत नव्हतं. ही माहिती दिल्याबद्दल सर्वसाक्षी तुमचे आभार. त्यांना माझे अनेक प्रणाम.

--अदिती