वा वा वा वा वा मांगलमय आणि पवित्र वातावरण आहे दीक्षाभूमीवर. धम्म्परिवर्तनासाठी आलेल्या बांधवांच्या मलमूत्राने सारा परिसरच नाही तर ते ज्या ज्या ट्रेनने ज्या ज्या स्थानकावरून आले ते ते सर्व भरून गेले आहे. त्यातच त्याम्ची पोरे खेळत आहेत. तिकिट वगैरे विचारायची जुर्रत करणारे टीसी, ट्रेनमध्ये तिकिट काढून  आगाऊ आरक्षण करून बसलेले हलकट भांडवलदार यांना बेदम चोप देण्यात आला आहे आणि त्याम्ब्या विव्हळण्याने आसमंत अजून पवित्र झाला आहे. त्यांचे लुटलेले सामानही आपल्याच बांधवांच्या कामी येणार आहे.

आजुबाजूच्या दुकानातून लुटालूट करून जमवलेले कापड चोपड, खाद्यपदार्थ यांच्या वाटणीवरून बांधवात मारामारी चालू आहे. यांना कापा , त्यांना जाळा अशी धर्मशिकवण देणारी पुस्तके आणी कॅसेट्चे स्टॉल मात्र अगदीच निरुपयोगी असल्याने लुटले जात नाही आहेत.

लक्ष्मण माने आणि अव्हाडसाहेब धम्म्परिवर्तनाब्द्दल ख्रिश्चन मिशनऱ्यांकडुन मिळालेल्या नोटांच्या गड्ड्या मोजण्यात गर्क आहेत आणि नवबुद्धांकडुन आणी शिवधर्मवाल्यांकडुन पण आजून काही पदरात पाडून घेता येते का ते चाचपत आहेत. पण त्यांनाच या परदेशी मिशनऱ्यांकडुन पैसे मिळत असल्याने ते कुठुन देणार अजून मदत ?

असे एकदम पवित्र वातावरणात सगळा सोहळा पार पडत आहे.

कुकूचकू