"क्षमा बलवानालाच शोभून दिसते. दुबळ्यांच्या क्षमेला काहीच अर्थ नसतो."

वरील अर्थी एक संस्कृत सुभाषित आठवत आहे ते व्याकरणातील चुकांकडे दुर्लक्ष करून वाचावे:

वनानि दहतो वन्ही, सखा भवती मारूतः

स एव दिप नाशाय कृशे कश्चास्ती सौहृम

अर्थ: रानातील आगीचा वणवा वाढवायला मदत करणारा वारा, तोच अग्नी जेंव्हा लहानशा दिव्यात असतो, तेंव्हा विझवून टाकतो. तात्पर्य, दुर्बळाला कोणि मित्र नसतो.