क्र.२,३,५ चे मुद्दे मला वाटले तसेच आहेत. १ व ४ बद्दल मला कल्पना आली नाही. धन्यवाद.

असो. यानिमित्ताने बरेच प्रश्न मनात आले.

अवांतर १: खाली लिहिल्याप्रमाणे १८२ ही संख्या नक्की काय दर्शवते- अनास्था की तुटपुंजा वाचकवर्ग? एक कोडं नेहमी पडतं, वरील यादी पाहूनही पडलं की अशा ललित साहित्या व्यतिरिक्त साहित्याला मराठी माणूस कमी समजतो का? संशोधन (प्रबंध नाहीत पण देव छे!..., बर्म्युडा ट्रँगल इ.), प्रवासवर्णने (पु. लंची नाहीत), साय-फाय किंवा थ्रिलरच्या वर्गवारीतील पुस्तकांना पाश्चात्य जगात जी प्रतिष्ठा आहे, ती सवंग लिखाण म्हणून त्याची आपण हेटाळणी करतो का?

अवांतर २: मराठी वाचकाचे सरासरी वय काय असावे? पंचविशीच्या आतील  नवा मराठी वाचकवर्ग तयार झाला आहे काय? मनोगतावर मराठी माध्यमातून न शिकलेला आणि तरीही मराठी वाचनाची आत्यंतिक आवड असणारा, आणि केवळ मनोगत न वाचता, पदरमोड करून मराठी पुस्तके विकत घेणारा वाचकवर्ग किती?

या प्रश्नांची उत्तरे कदाचित वेगळ्या चर्चेद्वारे विचारता येतील.