नाड्गौडाबाई, डॉक्टरबाई, संड्राची मोठी बहीण यांच्या अचानक आलेल्या आठवणीने त्याच्या चेहऱ्यावर मंद स्मित पसरले आणि तो वेगळ्याच विश्वात गेला.
(दुपारच्या कथेत हे मंद, अस्फूट असं सगळं टाकलेलं बरं असतं म्हणे!)