दादरकर ताई (?),
आपण येथे दिलेल्या आठवणी अप्रतिमच !
रामनच्या किस्स्याने डोळ्यांच्या कडा ओलावल्या तर सिंध्यावर सिंधीणीचा विश्वास नसल्याचे बघून गंमत वाटली.
एकूणच लेखन खूपं आवडले....
अजून काही किस्से वाचावेसे वाटतात.... लवकर येऊ द्या.