माझ्यासाठी श्रद्धेची व्याख्या मी 'विश्वास' अशी केलेली आहे. एखाद्या गोष्टीत यशस्वी होण्यासाठी मी जे अनेक प्रयत्न करतो त्या प्रयत्नातला एक भाग जर ही श्रद्धा असेल तर यात गैर काय?

उदा. परीक्षेसाठी मी खूप अभ्यास केला आणि परीक्षेला जायच्या आधी एका देवळात जाऊन जप करून आलो तर मी काय चूक केली. उलट, माझा अनुभव असा आहे की या जपामुळे माझा आत्ता पर्यंत फायदाच झाला आहे.

या विश्वासाला मी श्रद्धा म्हणतो बाकीचे अंधश्रद्धा म्हणतात. त्यामुळे त्यांच्यालेखी मी अंधश्रद्ध ठरतो.

फक्त मला एकच प्रश्न होता तो म्हणजे स्वतःला जे बरोबर वाटते ते कितीही बरोबर असले तरी इतरांच्या ज्या खाजगी गोष्टींचा आपल्याला त्रास होत नाही त्याबद्दल हेटाळणीच्या स्वरूपात लिहीणे हे काही सभ्यतेचे लक्षण मानता येईल का? पण तुर्त तो विषय बाजूला ठेवून देऊ.

हा खरतर अतिशय महत्त्वाचा प्रश्न होता. आपण उगाच तो बाजुला ठेवत आहात. दुसऱ्यांच्या खाजगी आणि इतरांना त्रास न होणाऱ्या विश्वासांना 'अंधश्रद्धा', 'श्रद्धा' ही लेबलं लावायचा अधिकार आपल्याला कोणी दिला? त्या बद्दल हेटाळणीच्या स्वरुपात लिखाण करणे हे जर सभ्यतेचं लक्षण नसेल तर मनोगतावरील बरेचसे लोक असभ्य ठरतील. पण तो विषय वेगळा..