खरंच, इथपर्यंत आणलेले धैर्याचे मुखवटे नकळत गळून पडतात. बहुदा यानंतर विचारांचा ताबा ह्रदयाकडे जात असावा.

छान लिहिले आहे, पुढे वाचायला आवडेल.