मा. सुहासिनीबाई,

खालील वाक्य आपलेच आहे ना?

<ही छेडखानी आहे असे म्हणणार नाही, पण फारच कॅजुअल वागणे आहे असे नक्कीच म्हणेन.  असे वर्तन जर सहकारी स्त्रियांबरोबर केले तर महागात पडू शकेल असे वाटते. >

आता 'हे कॅज्युअल वागणे' / 'असे वर्तन' हे शब्दप्रयोग माझ्या लेखना विषयी नसून वर्तणुकी विषयी आहेत हेच सांगतात. निश्चितच तुमचा रोख माझ्या लेखना व्यतिरिक्त माझ्या वर्तनावर म्हणजे खाजगी आयुष्यावर आहे हे अगदी उघड आहे. तुम्ही सरळ सरळ असे सांगत आहात की मी लेखन करून थांबलो नसून मी विमान सेविकांबरोबर अयोग्य/ असभ्य वर्तन केले आहे. आणि वर साळसूद सल्लाही दिला आहेत की असे वर्तन कचेरीत केलेत तर महागात पडू शकेल. हे अत्यंत अवमानकारक असून मला ते दुखावणारे आहे.  माझ्या बदफैलीपणाचा कोणता दाखला आपण देउ शकता? माझ्या संपूर्ण लेखातल्या कोणंत्या उल्लेखाने आपल्याला असे वाटले ते अर्थातच मला जाणुन घ्यायचे आहे.

आता अचानक आपण म्हणत आहात की <सर्वसाक्षी, तुमच्यावर मी व्यक्तीगत कसलाही आरोप केला नाही - तुम्ही स्वत:चे व्यक्तिगत जीवन त्यात आणून उगाच वाद वाढवत आहात.   तुम्ही कचेरीत, घरात किंवा दारात कसे वागता हे मी बघायला आले नाही आणि ते तुमचे व्यक्तीगत खाजगी जीवन आहे त्याच्याशी मला कर्तव्य नाही.>

न बघता कसे बरे म्हणता की <असे वर्तन जर सहकारी स्त्रियांबरोबर केले तर महागात पडू शकेल असे वाटते. >

आपण एखादे विधान केले तर त्याची जबाबदारी स्विकारावी; मुळात काही विधान करताना विचार करावा हे बरे.