कवी हेमंत!
अतिशय सुंदर कविता. आठव्या आणि सोळाव्या मात्रेवर आलेल्या यमकांनी कविता एखाद्या लावणी किंवा पोवाड्यासारखी ठसकेबाज़ झाली आहे. सूर्य, वात, फुले, वेली, हरिणी, मृगजळ, गज, वनराज सगळे सुंदर आहे. आणि
शत्रुत्व सरे, तो गर्व हरे ऋतु ग्रीष्म करी अगतीक
या दाहि दिशा, होऊन पिशा मागती जळाची भीक
हा शेवट उत्कट आहे. कविता खूप आवडली.
आपला
(आनंदित) प्रवासी
ऱ्हस्वदीर्घाची सूट टाळली तर कविता आणखी निर्दोष होईल असे वाटते.
आपला
(व्याकरणप्रेमी) प्रवासी
सळसळत नाग, शमविण्या आग बघ मोरपिसाऱ्याखाली
दुमडला फणा, मोडला कणा त्या निळ्या सावलीखाली
ह्या ओळींचा अर्थ आपल्याकडून समज़ून घ्यायला आवडेल.
आपला
(अर्थोत्सुक) प्रवासी