मूळ जमीन :  तात गेले, माय गेली  (अण्णा, बालकास क्षमा करा.)

तात, सांगा, सांग आई, राहिले मी पोर का?
आठवा, आहे तुम्हाला एक उपवर कन्यका

ऐन ज्वानीची उभारी, हाय, मजला जाचते
अन् मदाचा भार कोमल काय माझी सोसते
लग्न करणे शीघ्र माझे हे नसावे शक्य का ?

लोकरीती हेच सांगे - थोरली उजवा झणी
सान ती उंडारते का, मी घरी का बैसुनी ?
दान करता धाकटीचे थोरली आधीच का ?

घेतला मी वेष मुलिचा, सोडला गणवेश तो
शोभते साडी, बिकीनी, काय माझा दोष तो ?
एव्हढा कमनीय बांधा, आणि म्हणता बालिका ?

कन्यका ही ठेविता का दावणीला बांधुनी ?
नोकरी करवून घेता गाय दुभती मानुनी
एकताची ही तुम्हाला वाटली का मालिका ?

जावयाची चरणचिह्ने येऊ द्या अपुल्या घरी
लाज-लज्जा सोडुनी वा जाउ मी कोठे तरी
सासराचे गाव कुठले, कोणता अन् तालुका ?

घालवीते काळ, नाथा, वरुन तुम्ही नेइतो
मोजिते संवत्सरे मी लग्न अपुले होईतो
नांदते स्वप्नात, होते रमणि आणिक सूतिका

सांगुनी वेळी न आले पाहण्या जर आज ते
उघड, आई, पान पुढचे, नाव पुढचे वाच ते
ही पहा उपवर मुलांची आणली मी पुस्तिका