एकाएकी कुठून कैशी
कल्लोळातुन उमटे ऐशी
हीन स्वरांची शुभ्र रेष ती
अजाणत्या त्या विहरी वेली
क्षत्रपतीच्या कुरणावरुनी
रविकुहरातील बनुनी छाया
सरसावुनी मग येई रावा
मरुभूमीकणघृत रगडाया
जराजीर्ण त्या जरासंध-सम
लचके समस्त एकवटाया
नाद जोडुनी प्रतिपदमात्रे आरंभीचा
ही कविता मग अधर दिशेने बोधे वाचा
शब्दार्थ -
विहरी - विहरण करतात
क्षत्रपती - पृथ्वीपती
घृत - तेल (येथे तूप असा अर्थ घेऊ नये)
प्रतिपदमात्रे - (कवितेच्या) प्रत्येक ओळीतील
अधर दिशेने - (वरून) खालच्या दिशेने
बोधे - समजून
(कविता समजल्यास/न समजल्यास निदान शेवटच्या कडव्याचा अर्थ समजून घेऊन त्या प्रमाणे कृती करावी.. मग खरा अर्थ समजेल)
- शंतनु भट
