आमचा प्रेरणास्रोत : प्रदीप कुलकर्णींची सुंदर गझल "फांदी". विडंबन प्रकाशित करण्यासाठीची पाच प्रतिसादांची पूर्वअट प्रदीपरावांच्या प्रतिभेने केवळ काही तासात लीलया पूर्ण केल्यामुळे आम्ही आमची ही खोडी एवढ्या तातडीने आपल्या सर्वांच्या समोर (की 'समोरी' ? 
) सादर करू शकत आहोत.
मस्त शब्दांची सुरू आहे लगोरी !
त्यावरी हे काव्य खोड्याचे अघोरी !
केवढी पोरे तिथे ही चाललेली...
देखण्या आहेत की नाहीत पोरी ? 
वाचता अक्षर मला एकेक आले...
तू मला लिहिलीस पत्रे पाठकोरी !
मी तुझी केलीच आहे ना टवाळी ?
तू तरी केलीस का ही शब्दखोरी ?
वाचली कविता तुझी एकेक जेव्हा...
जागला माझ्यातला लेखक टपोरी !
रांग कार्ट्यांची तशी ही ओळखीची...
पोरगे माझे-तुझे, अपुल्याच पोरी !
बोच शब्दांची तुला ही ओळखीची...
पाहता गांभीर्य, मज सुचते छचोरी !
काजवे का एवढे चमकून गेले ?
बाधली ना शेवटी तुज भांडखोरी ?
मी तुझ्या खाण्यास कंटाळून गेलो...
हा वडा कितवा, तुझी कितवी कचोरी ?
पँटच्या बाहेर आली एक मांडी...
ही खिसेकापू कला आहे अघोरी