बालपणातला पाऊस,
खिडकीतून माझ्या खोलीत डोकावायचा
आणि हळूच माझ्याशी गुजगोष्टी करून
मला तो हसवायचा.
पागोळ्यांचे थेंब बघत मला
त्याच्यात रमवून टाकायचा.
कधी कधी तो मला चिंब भिजवायचा
आणि भिजून झाल्यावर आईच्या कुशीत विसावायला लावायचा.

तारुण्यात हाच पाऊस,
एका वेगळ्याच रूपात
पावलांचा आवाज न करता येतो.
आणि जाताना माझ्या मनाला पावले जोडून जातो
हाच पाऊस खिडकीपाशी बसल्यावर
त्याच्या आठवणीत मला रमवतो.
आणि भविष्यातील अनेक स्वप्नांमध्ये रंग भरायला लावतो.

वार्धक्यात हाच पाऊस
खिडकीतून बघायचा असतो.
नातवंडांनी सोडलेल्या होडीबरोबर
मनाला तरंगत भूतकाळात घेऊनoजातो.
आठवणींच्या पागोळ्यांत 
मनाला तो चिंब भिजवतो.
कधी रडवून तर कधी हसवून
तो ऊन पावसाचा खेळ खेळतो.  

असा हा पाऊस जन्मापासून मरणापर्यंत खिडकीशी नाते जोडतो.