कॅन्सर

रविवार दुपारची वेळ. वीणा स्वयंपाकघरात दुपारचा चहा करत होती. एवढ्यात सुरेंद्र डोकावला. "आणते रे मी चहा, थांब जरा ५ मिनिट, दूध गरम होतंय"
"स्मिता आलीय, तिचा पण कर चहा" म्हणून सुरेंद्र परत हॉल मधे गेला. बायकोच्या स्वयंपाकघरात डोकावणे हे सुरेंद्रचे आवडते काम, वीणाला माहितच होते ते.
"काय ग स्मिता, अचानक दुपारी कशी काय आलीस. सगळं ठीक आहे ना?" वीणाने विचारले.
"आधी चहा घेऊ मग बोलूया का आपण" सुरेंद्रने मधेच थोडासा व्यत्यय आणला. 

अष्टावक्र संहिता : ७ : मला एकाग्रता साधावी लागत नाही कारण मला विक्षेप नाही !

                                                                 क्व विक्षेप क्व चैकाग्र्यं निर्बोधः क्व मूढता ।

                                                                  क्व हर्षः क्व विषादो वा सर्वदा निष्क्रियस्य मे ॥ २० -९ ॥

वेद ते वेदान्त, पाच दिवस भाषण सत्र,

वेद ते वेदांत, पाच  दिवस भाषण सत्र, १ ऑक्टोबर पासून ५ ऑक्टोबर पर्यंत रोज संध्याकाळी ५ ते ७.

लास्ट गूडबाय

    "कुठे भेटतोय? मला उद्या दुपारी जमेल. अगदी थोडा वेळ."
त्याच्या इ-मेलला जवळपास दोन आठवड्यांनी आलेला तिचा रिप्लाय वाचून त्याच्या मनात चाललेली चलबिचल थोडी कमी झाली.
"ट्रॅव्हल कॅफे. एस बी रोड. दुपारी तीन ?"
"मी आलेय."
त्यानं धावत रस्ता क्रॉस केला आणि तो आत शिरला. एका कोपऱ्यातल्या बेंचवर ती पाठमोरी बसली होती. तो तिच्या समोर जाऊन बसला.
"का बोलावलंयस मला ?"
"मी बोलावलं, आणि तू आलीस.. का आलीस?"

गणपती बप्पा... मोरया!

गणपती बप्पा... मोरया!
नेहमीच्या रस्त्यांवरती एरवीच्या गर्दीमध्ये अगदी मध्यभागी असूनदेखील..
काचा उंच करून,
थंड उसासे सोडत,
तिच्यापासून अलिप्त राहण्याचा प्रयत्न करणारा मी,
आणि
आज त्याच रस्त्यांवरती आजच्या ह्या गर्दीमध्ये 
टाचा उंच करून,
उष्ण उसासे सोडत,
पिल्लाला खांद्यांवर घेऊन तिचा एक भाग बनून बाप्पाचे दर्शन करवणारा मी!

मी, गाढव आणि त्या दोघी!

मी, गाढव आणि त्या दोघी!

खूप दिवसांनी एकत्र निघालो त्या दिवशी आपापल्या ऑफिस ला जायला निघालो.. 
घरापुढील मोठ्ठया उतारावरून डाव्या बाजूने एक अफलातून सुंदर मुलगी स्वतः:ला सावरत हाय हिल्स घालून ती 'हिल' काशी बशी उतरत होती.. उतारावरलं एक गाढव, नक्की गाढवंच होतं गाढविण नव्हती, कारण माझ्यासोबत त्याचं ही लक्ष तिच्याकडेच!