सध्याच्या पत्रकारितेवर विदारक भाष्य करणारा एक ब्लॉग वाचनात आला. मनोगतींच्या मनोरंजनार्थ तो खाली देत आहे.

सध्याच्या पत्रकारितेवर विदारक भाष्य करणारा एक ब्लॉग वाचनात आला. मनोगतींच्या मनोरंजनार्थ तो खाली देत आहे.

म्हातारी मेल्याचे दुःख नाही, टाइम्स सोकावतो!

टिचकीसरशी शब्दकोडे ३७

आजचा आल्या पासून दुसरा शनिवार, सकाळ पासून नुसता लोळत पडलो होतो. दुपारी घरच्या बरोबर बोलून ज़ले होते. तेव्हां बोलताना थालीपीठ करा असे सुचवले बरोबर थोडेच पीठ मळून बघा हे सांगायला न विसरता. भारत सोडल्या पासून नुसता भात आणि पाव पैकी काही तरी खाणे चालू होते , मग ठरले आज थालीपीठ करायचे. जीवनातील हा पहिलाच प्रसंग होता पीठ मळून काही तरी बनवायाचे. त्यात थालीपीठ म्हणजे एकदम आवडीचा पदार्थ, त्यात घरून अगोदरच थालीपिठाचे पीठ दिलेले असल्यामुळे उठून लगेच तयारीला लागलो.

१९५०च्या सुमारास अमेरिका जगातला सर्वात मोठा तेल उत्पादक देश होता.  प्रचंड मोठे तेल साठे त्यावेळेस अमेरिकेच्या तेल कंपन्यांना सापडले होते आणि त्या देणगीवरच १९५० पासून पुढे अमेरिकेची औद्योगिक आणि व्यावहारिक भरभराट वेगवान गतीनं झाली होती.  आणि ही देणगी आपल्याला जणू अनंतापर्यंत मिळाली आहे अशाच भ्रामक समजूतीत अमेरिकन शास्त्रज्ञ, उद्योजक आणि राज्यकर्ते त्यावेळी (आणि जवळ जवळ आत्तापर्यंत) मशगुल होते. पण याहीवेळी शेलमध्ये काम करणारा एक भूगर्भ तज्ञ दूरदृष्टी असलेला होता आणि त्याचं नाव होतं मेरियन किंग हबर्ट.   

(काही दिवसांपूर्वी मी वैश्विक शेकोटी नावाचा एक लेख लिहिला होता. या लेखात जमीन आणि तेल या दोन नैसर्गिक संसाधनांच्या गैरवापराबद्दल  सर्वसाधारण माहिती आणि त्या गैरवापरातले धोके दाखवायचा प्रयत्न केला होता. आता प्रस्तुतची लेखमाला नैसर्गिक तेल आणि वायू यांच्या उत्पादनातली वाढ, घट आणि कालांतराने समाप्ती या विषयावर. )

मराठीत एक म्हण आहे "तेलही गेले, तूपही गेले, हाती राहिले धुपाटणे"... आता लवकरच ही म्हण शब्दशः खरी ठरण्याची वेळ येऊन ठेपलीये.

आजच्या ईसकाळात ही माहितीवजा बातमी वाचून आनंद झाला.

ई सकाळातील बातमीचा गोषवारा :

पुण्यातील विद्यार्थ्यांनी तयार केले पहिले मराठी इयर बुक