आयुष्याच्या वाटेवर चालताना ;

अचानक भेटला तो मला;

रात्रीच्या अंधारात जसा;

चमकला काजवा.

मि हि वेड्यासारखी धावत राहिले

त्याच्या प्रकाशाने भारुन;

त्याच्या वागण्या बोलण्यात;

स्वतःला शोधत.

मी किती वेडी होते हे ;

मला तेव्हा कळलं;

जेव्हा त्याने माझं ;

आस्तित्वच नाकारलं.

माझी कठपुतळी बनवून;

तो निघून गेला;

जाताना मात्र तो माझा;

श्वासच घेउन गेला.

तरीही मी किती वेडी;

अजून ही आशा आहे मला;

मृगजळाच पाणी ;

व्हायचंय मला.