...... आणि मग शुभ कार्याची तुझ्या उडेल लगीन घाई, येईल तुझ्या वसंत आयुष्यी- पहाटपालवी तिच्या अवखळ, अल्लड, सोनपावलांनी.
तिच्या ओल-स्वभावी बनेल माझी पुत्री.
जोडून नाती, रचून नवी प्रेमबंधनं घर बनवील ती प्रेमनिवास.
येताच माहेर आल्हाद आठवणी, जोडील ती -घडवील सासर तशाच साठवणी.....

लागेल लळा, जुळतील मने, नर्म प्रसन्न दर्शनाची तिच्या सवय होईल. रामप्रहरी दोघांचा सुहास्य दिनारंभ होईल.
दीस जातील, स्वर एक होतील. सासू-सुनेची स्पर्धा न राहता माय-लेकीची मेणमउ माया बनेल.
चौघांच्या आपला मित्र मैफिली जमतील. प्रसन्न दिन, मिलनहर्षित संध्या, आल्हाद निशा भोजनं आपल्या रोजच्या होतील.
थोड्याच दिवसात त्या घट्ट जन्म-बंधनं बनतील.

मग संपेल सुटी जाशील तू माझ्या लाडक्या...
दूर-देशी!!

खिळतील मग ती स्वप्नसत्ये. जाईला ती गंधपालवी अन तू ही आमच्या जीवन चैतन्या....
मनात तुमच्या घेउनी या फुलसाठवणी, उडशील रे पिल्ला.....
पुन्हा घेण्या गगन भरारी....

कौतुक तुझं करू आम्ही.... "जा बाळा पुढं" असं म्हणूही आम्ही.
पण कुठंतरी जीवनात आमच्या हळवी हाक ठेउनी.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
नको बाळा नको... होऊच नकोस मोठा
नाहीतर आईंच्या आलं नशिबी तसंच होईल आमच्या भाळी.
निजला राहा असाच कुशीत, निरागस हसू घेउनी.